Sagan schrijft geschiedenis met derde wereldtitel op rij

Na Richmond (2015) en Doha (2016) was het zijn derde wereldtitel op rij. Het is nog nooit eerder vertoond in het wielrennen. 'Ik weet niet of het de wereld zal veranderen', zei Sagan na afloop, op de voor hem kenmerkende, luchtige wijze. 'Maar bijzonder is het wel.'

Zoals verwacht hield hij zich, net als bij voorgaande WK's, lang schuil in het peloton. Als Slowaak beschikt hij nou eenmaal niet over een ploeg die de wedstrijd kan domineren. Op 100 meter voor het einde koos hij het wiel van Kristoff. Daarna plaatste hij zijn demarrage. Het bleek de juiste keuze.

Vraag Sagan niet om terug te blikken op de race. Hij koerst op gevoel, intuïtief. Dat laat zich moeilijk in woorden uitdrukken. In vooruitblikken heeft Sagan doorgaans evenmin veel zin. Het maakt zijn interviews even zinloos als hilarisch.

Zijn wereldtitel in Richmond, de eerste, bezorgde hem wereldfaam, vooral vanwege een emotionele oproep tot een betere wereld. Dit keer droeg Sagan zijn zege op aan de familie van de dit jaar overleden Michele Scarponi. De Italiaanse renner kwam om bij een aanrijding tijdens een trainingsritje en zou vandaag jarig zijn geweest. 'Hij was een speciaal persoon, iemand die altijd positieve energie uitstraalde.'

Met zijn wereldtitel zette Sagan een uitroepteken achter een veelbewogen jaar. Zo ongenaakbaar als voorgaande jaren was hij dit seizoen niet. In de voorjaarsklassiekers won hij alleen Kuurne-Brussel-Kuurne, een kruimeltje. In de Tour de France had hij zijn zinnen gezet op de groene trui, maar na een vermeende duw aan Mark Cavendish werd hij uit de ronde gezet.

Revanche

Was dit zijn revanche? Sagan haalde zijn schouders op. 'In de sprint heb ik niet gedacht aan de Tour de  France. In het leven overkomen je soms slechte dingen, zodat je later weer extra kunt genieten van de mooie dingen.'

De aanloop naar de wedstrijd in Noorwegen was ook al op z'n Sagans gegaan. Net als vorig jaar in Doha arriveerde hij pas op vrijdag. Hij wilde zijn hoogzwangere vrouw niet in de steek laten en zou het parcours wel tijdens de wedstrijd verkennen. 'We rijden twaalf rondjes, toch? Tijd genoeg.'

Bovendien zou hij ziek zijn geweest. Hij had nauwelijks kunnen trainen. Michael Matthews noemde hij de favoriet, waarmee hij handig de druk bij de Australiër legde. Die moest daarna zoveel vragen over zijn Slowaakse vriend in Monaco beantwoorden dat hij uitriep: 'Gaat dit interview over mij of over Sagan?' Matthews eindigde gisteren als derde, als 'best of the rest'.

En de Nederlanders? Aanwezig waren ze wel, maar het lukte Lars Boom, Tom Dumoulin, Niki Terpstra en Sebastian Langeveld niet om weg te komen. Het parcours, met Salmon Hill als beoogde scherprechter, bleek niet selectief genoeg om het peloton te breken. Dat het prachtig weer was, met zelfs een zonnetje overdag, hielp ook niet mee.

Duizenden fans uit Slowakije waren naar Bergen afgereisd om voor hun landgenoot te supporteren. Zelfs de Noren moedigden hem aan, had Sagan gemerkt. Zijn populariteit gaat over landsgrenzen heen. Dat maakt hem tot het perfecte rolmodel, een inspirator voor de jeugd.

Volgend jaar is het WK in Oostenrijk. Vorige week presenteerde de organisatie het parcours: 5.000 hoogtemeters. Daarmee is het haast zeker dat de regenboogtrui niet voor een vierde keer om zijn schouders zal komen. 'Maar dat zien we volgend jaar wel', zei Sagan. Eerst gaat hij vader worden. 'Dát gaat de wereld pas veranderen.'