Alles zou goed zijn als ik er niet was
Schrijfster Elke Geurts beziet elke week haar leven. Dit najaar verschijnt haar roman ‘Ik nog wel van jou’.
Eerlijk is eerlijk: er bestaan heel wat vervelender scheidingen. Van heel wat vervelender mannen. Ik heb een aardige ex. Ik kan er niets anders van maken. Hij haat me niet, heeft min of meer het beste met me voor. Hij wil maatjes met me blijven. “Tenminste als jij dat kunt, hè?”
Kortom: hij is de redelijkheid zelve. De enige die dat niet is, ben ik. Maar dat was altijd al zo. Er verandert niets in de manier waarop je met elkaar omgaat.
“Hoezo wil jij alleen maatjes blijven als ík dat kan?!”
Toch zijn er dagen waarop het kinderachtig slecht met me gaat. Het zijn dagen waarin ik niets anders ben dan degene die aan de kant is gezet. Op die dagen bel ik mijn moeder.
“Ik ben overbodig, mama”, zeg ik. “Alles zou goed zijn als ik er niet was.”
Voor hem ben je overbodig, voor de rest van de wereld niet
“Voor hem ben je overbodig”, zegt ze, “voor de rest van de wereld niet.”
“Ben ik voor hem écht overbodig, denk je?”
“Ja. Keer hem nou eens de rug toe.”
“We hebben deze week weer samen gegeten, mama”, zeg ik, “en bij het vuur gezeten in de tuin. Hij had een vuurtje gemaakt.”
“Waarom dóé je dat nou?”
“Ik heb hem ook gevraagd of hij naast me wilde liggen”, zeg ik. “Heel eventjes maar.”
“Mijn moeder zucht.
“We hebben wel een half uur samen op het tapijt gelegen, mama.”
“Hij ligt alleen met jou op die mat omdat-ie je koest wil houden.”
“Niet omdat hij het wil, denk je?”
“Hij doet aardig tegen je”, zegt mijn moeder. “Meer doet-ie niet.”
“Nou, het voelt tóch goed.”
Mijn moeder zucht diep.
“Dit gesprek hebben we misschien al weleens gevoerd, hè?” zeg ik.
“We voeren dit gesprek al een jaar lang, lieverd. Steeds opnieuw. Exact hetzelfde gesprek.”
“Ik voel me echt beter als hij...”
“Jij wilt niet naast iemand liggen die jou niet wil, begrepen?”
“Ik wil niet overbodig zijn voor hem.”
“Beginnen we weer.”
“Sorry, mama, ik weet dat dat vreselijk is. Daarom bel ik mijn vrienden hier ook echt nooit over.”
“Ik hoor het allemaal heel graag aan, hoor”, zegt mijn moeder.
“Ja, want tóch blijf ik het gevoel hebben dat...”
“Zeg, wat ben ik blij dat je nu naar die mevrouw gaat! Wanneer moet je daar weer naartoe?”
“Waarom zou hij anders bij me…”
“Ik moet nu echt heel nodig naar de wc.” Mijn moeder hangt op.
Elke Geurts is schrijfster. U kunt haar volgen op haar blog: elkegeurts.nl.