Direct naar artikelinhoud

'Nu lachen we erom, maar de aardbeving was doodeng'

Schade in de haven van Kos na de aardbeving.Beeld EPA

Nu lachen ze erom, maar vannacht was dat wel anders. Judith van Teeffelen (47) uit Leiden en haar twee dochters lagen te slapen in het Aegean Resort op het Griekse eiland Kos toen de aarde begon te schudden. “Ik wist meteen dat het een aardbeving was.”

"Ik hoorde een klap, gegrom en gebulder. Dat ging zo snel, dat is zo beangstigend. Ik schokte echt mijn bed uit. De kinderen lagen in een aparte kamer dus ik ging meteen naar ze toe. Ik wist meteen dat het een aardbeving was. Iemand anders dacht dat er een kraanmachine tegen het gebouw aan reed, maar ik had het meteen door. Alles schudde, er kwam een enorm gebrul uit de aarde. Je kunt het geen trillingen noemen, de aarde beweegt echt. 

Ik ging meteen naar de kinderen toe.  Ik bonkte op de deur, mijn dochter riep nog: “Even checken of dat mama is!” Ze waren nog wakker en lagen met z’n tweeën in elkaars armen.

Dochters Sara (13) en Janna (12) aan zee op het Griekse eiland Kos.Beeld Judith van Teeffelen

We deden gauw wat kleren aan. Dat is niet slim natuurlijk, je moet gewoon naar buiten. We liepen naar het open plein bij de receptie, daar kwam iedereen naartoe. Daar hebben we gewacht. Ik denk dat we tot ongeveer kwart voor vier buiten hebben gezeten.

Er kwamen een aantal naschokken, dat kennen we natuurlijk helemaal niet. De mensen van het resort waren er meteen om te helpen. De sfeer op het plein was vreemd. Sommige mensen waren in paniek, anderen vonden het zo onwaarschijnlijk, die begrepen het gewoon niet. Een oude opa is met rolstoel en al naar beneden getakeld. 

Om ongeveer kwart voor vier kwam iemand vertellen dat het veilig was. Maar ja, wie is hij? Wat weet hij ervan? Of de kamers toen zijn gecheckt, weet ik niet. Volgens mij is het allemaal wel goed gebouwd, het is minder heftig dan de beelden die je ziet vanaf de kust. Er was weinig schade in het appartement, er was wat pleisterwerk naar beneden gekomen. Mensen controleerden de muren met de zaklamp van hun telefoon op scheuren. 

Mensen zochten elkaar op, kropen bij elkaar op de kamer
Archieffoto van Judith van Teeffelen.Beeld Judith van Teeffelen

Dan wil je slapen, maar je zit zo vol adrenaline, het lukte niet. Mensen zochten elkaar op, kropen bij elkaar op de kamer, stonden bij elkaar voor de deur. 

De kinderen durfden niet alleen te slapen. We lieten de voordeur open en kropen bij elkaar in bed. Soms was er een naschok, dan zit je weer stijf in je bed. Nu zijn er nog wat lichte schokjes. De gebouwen bewegen niet meer, je voelt alleen een lichte trilling in bed.

Nu is de rust weer terug. Als ik naar buiten kijk zie ik twee dames in het zwembad. Een paar kinderen zitten op een strandbedje te kaarten. De rest van de dag komen we wel door. Straks even douchen, eten. Meiden, gaan jullie nog zwemmen? Ja, als anderen het ook doen. 

Nu lachen we er een beetje om, maar vannacht was het echt heel eng. Ik ga hier nooit meer naartoe. Ik heb nu gemerkt wat zo'n aardbeving teweeg kan brengen. We hebben echt geluk gehad dat we wat hoger in de bergen zaten." 

Lees ook: Twee doden door krachtige aardbeving tussen Turkse en Griekse kust

Jaap Bosters op een archieffoto.Beeld Jaap Bosters

Fotografiestudent Jaap Bosters (18) uit Haaren (NB) is voor het eerst zonder zijn ouders op vakantie. Met een vriendin stond hij in een kroeg, tot de aarde ineens bewoog. Hij kwam pas gisteren aan op Kos, maar: “Ik wil nu gewoon naar huis.”

“Opeens schrok iedereen, we vlogen een paar meter de andere kant op. We dachten eerst: is dit de muziek? Een soort special effect? Toen riep iemand dat er een aardbeving was.

De muziek ging uit, de lichten aan. Iedereen ging naar buiten, naar de haven. Daar stonden we met een paar honderd man. Er was wel paniek, maar een paar kroegbazen van Nederlandse tenten namen meteen de leiding. Dat was wel fijn.

Toen begon het water ineens te stijgen en riepen mensen dat er een tsunami kwam. Dus iedereen weer omhoog, de berg op. We hebben een tijdje op een binnenplaats van een soort kerkje gezeten. We zijn maar bij de reisleidsters gebleven, die kennen de omgeving.

In ons eigen appartement leek het wel oorlog
Fotografiestudent Jaap Bosters

Maar ook die binnenplaats was niet veilig. Met een groep van ongeveer zeventig man zijn we, onder leiding van een Griek die op het eiland woont, naar een nog hoger punt gelopen. We zijn langs een weg gaan zitten, waar het water niet kon komen en waar ook niets om kon vallen. De politie zei dat we daar moesten blijven, maar we hoorden heel lang niets. Rond zes uur, toen het weer licht werd, zijn we op eigen houtje naar beneden gegaan. 

Eerst liepen we naar het hotel van een groep meisjes met wie we waren. Even bijkomen, napraten. In ons eigen appartement leek het wel oorlog. Scheuren in de muren, besteklades open, de badkamer lag helemaal overhoop. Absoluut niet bewoonbaar. Overal lag gruis en puin. We hebben onze spullen gepakt en zijn naar een hotel gegaan, op advies van de reisleidster van GoGo.

Alle ligbedjes aan het zwembad waren al bezet, dus we hebben maar een bed gemaakt van wat handdoeken en kleding. We hebben een uurtje geslapen, nu wachten we op bericht. De rust is nog niet helemaal terug. Af en toe voelen we nog een schokje, de een erger dan de ander. Ik voel me niet helemaal op mijn gemak, maar ik kan niets doen. Ze zijn druk bezig met het regelen van een slaapplaats, maar eigenlijk wil ik gewoon naar huis. Ik hoop dat dat kan."