De oerschreeuw van Davy Klaassen

Van trainer Bosz mocht zijn aanvoerder best een penalty missen, als hij zo goed speelde zoals zondag tegen Vitesse. Davy Klaassen was gedreven om de wedstrijd te winnen en hij scoorde in de eerste helft een belangrijk doelpunt. Toen scheidsrechter Blom in de tweede helft floot voor een overtreding op Hakim Ziyech in het strafschopgebied, wist Klaassen dat hij de strafschop moest gaan nemen.

Terwijl Vitesse-spelers nog aan het bakkeleien waren, haalde de middenvelder alvast de bal op die naast het doel lag. Bij het oppakken kneep Klaassen met zijn vingertoppen deukjes in de bal.

Was hij hard genoeg opgepompt?

Klaassen ging op weg naar de penaltystip. Inmiddels was scheidsrechter Blom naast hem komen staan. Ze keken naar de witte plek. Het was of Blom eerst zijn fiat moest geven. Na een knikje van de scheidsrechter legde Klaassen de bal zo ver mogelijk naar voren: iedere centimeter dichter bij het doel was meegenomen.

Het Arnhemse publiek floot en joelde.

Klaassen trok zijn kousen omhoog, deed acht passen naar achteren en stond stil. Iets achter zijn rug leidde hem even af; hij keek over zijn linkerschouder. Er vloog wit spuug uit zijn mond, daarna wachtte hij op het signaal van de scheidsrechter. Hij knipperde met zijn ogen en spuugde nog een keer. Toen hij naar de keeper keek, trok hij een paar keer met zijn neus.

Was Klaassen zenuwachtig?

De tijd tussen de overtreding en het nemen van de penalty was lang. Wachten leidt tot nadenken. In het slechtste geval wijzigt de strafschopnemer in die pauze zijn plan en dat is vaak funest.

Voor de start van de aanloop gaat mijn voorkeur uit naar de rand van het zestienmetergebied. De speler kan genoeg vaart maken, het lichaam raakt op snelheid en is dan beter in balans.

De aanloop van Klaassen was redelijk kort.

De keeper had – heel verstandig – besloten om niet te gokken. Klaassen schoot op borsthoogte en maar een meter uit het midden. De doelman hoefde maar één pas opzij te doen en kon de bal eenvoudig keren.

De beste speler van het veld miste een penalty. Het publiek van Vitesse rook nog een kans en maakte kabaal. Het werd spannend. Als Vitesse zou scoren, werd Klaassen op het puntenverlies aangekeken.

Het laatste fluitsignaal klonk: Ajax won met 1-0.

Met gebalde vuisten boog Klaassen voorover naar het gras en sperde zijn mond wagenwijd open.

In zijn oerschreeuw kon je de vreugde horen van de overwinning, maar ook de frustratie van het missen van de penalty. Het luchtte op. Klaassen gaf de scheidsrechter een hand en liep met een grijns naar het vak van de meegereisde supporters.

Wilfried de Jong is schrijver en programmamaker